ΟΣτην άμυνα, οι συμμαχίες της κλονίστηκαν, η αξιοπιστία της ως περιφερειακή δύναμη μειώθηκε από τις ισραηλινές επιθέσεις, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έπρεπε να αντιδράσει. Τουλάχιστον, αυτό ήταν το «συλλογισμό» της κυβερνώσας ομάδας στην Τεχεράνη, της ομάδας κληρικών και στρατιωτικών προσωπικοτήτων (σιίτης κληρικός και Φρουροί της Επανάστασης) ενώθηκαν σε πολεμική ρητορική εναντίον του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Έτσι, ο Ιρανο-Ισραηλινός πόλεμος έκανε ένα ακόμη βήμα μπροστά.
Οι ειδικοί δεν έχουν ακόμη καθορίσει εάν το μπαράζ περίπου 200 πυραύλων που εκτοξεύτηκαν στην περιοχή του Τελ Αβίβ το βράδυ της Τρίτης 1 Οκτωβρίου είχε «τηλεγραφηθεί» ή όχι. Το πρακτορείο ειδήσεων Reuters αναφέρει ότι οι Ιρανοί προειδοποίησαν τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον για την επίθεση, όπως έκαναν στις 13 Απριλίου πριν από παρόμοια αντίποινα σε μια ισραηλινή επίθεση στο ιρανικό προξενείο στη Συρία. Και αυτή τη φορά, η αντιπυραυλική ασπίδα του Ισραήλ φαίνεται να έχει κάνει τη δουλειά της, αναχαιτίζοντας τα περισσότερα βλήματα.
Ωστόσο, παραμένει η πραγματικότητα που διαμορφώνει μια νέα στρατηγική δυναμική στη Μέση Ανατολή: το Ιράν διακινδυνεύει την άμεση αντιπαράθεση με το Ισραήλ. Και οι δύο μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις της περιοχής εισέρχονται σε μια καθοδική σπείρα βίας χωρίς τέλος. Διότι η κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου υποσχέθηκε να «ανταποκριθεί στα αντίποινα», και η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν θα τη βοηθήσει να το κάνει. Επομένως, οι πύραυλοι μπορεί να μην πετούν ακόμα.
Καταστροφική σύγκρουση
Ένα από τα κλειδιά της τρέχουσας αντιπαράθεσης βρίσκεται στην ιστορία της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Τα χτυπήματα που δέχονται οι Ιρανοί τους τελευταίους 12 μήνες απειλούν το αμυντικό τους σύστημα. Με τη Χεζμπολάχ (Κόμμα του Θεού) σε παρακμή, γίνονται μάρτυρες της κατάρρευσης ενός από τους πυλώνες του περιβάλλοντος ασφαλείας τους. Βρίσκονται παγιδευμένοι στο δίκτυο των περιφερειακών συμμαχιών που ανέπτυξαν για να προστατεύσουν το καθεστώς, να προωθήσουν τα συμφέροντά του και να εδραιώσουν την κυριαρχία του στη Μέση Ανατολή. Οι Ιρανοί στρατηγοί έχουν παγιδευτεί στον ίδιο τον ιστό που ύφαιναν. Η Μέση Ανατολή κλυδωνίζεται μεταξύ ενός στρατηγικού αντίβαρου και ενός άλλου, άγνωστου ακόμη.
Για να κάνουμε έναν απολογισμό των γεγονότων, πρέπει να επιστρέψουμε στις απαρχές της θεοκρατίας του Ιράν. Η καταστροφική σύγκρουση μεταξύ του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν και της νεοσύστατης Ισλαμικής Δημοκρατίας (1980-1988) διαμόρφωσε τον χαρακτήρα της τελευταίας. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι πέθαναν στον πόλεμο. Το νέο καθεστώς αναγνώρισε την ευαλωτότητα και την απομόνωσή του. Στον απόηχο της μάχης – η οποία έληξε με την επιστροφή καθενός από τους εμπόλεμους στα σύνορά τους – η ιρανική θεοκρατία σφυρηλάτησε το αμυντικό της δόγμα.
Χρησιμοποιώντας δηλητηριώδες αέριο, η Βαγδάτη δεν είχε χάσει χρόνο για να καταφύγει σε ένα όπλο μαζικής καταστροφής. Η Τεχεράνη αντέδρασε ξεκινώντας εκ νέου ένα πυρηνικό πρόγραμμα που ξεκίνησε από την έκπτωτη δυναστεία των Παχλαβί, αλλά σταμάτησε από την Ισλαμική Επανάσταση. Ταυτόχρονα, το καθεστώς των μουλάδων απέκτησε ένα οπλοστάσιο ολοένα και πιο εξελιγμένων πυραύλων.
Έχετε να διαβάσετε το 48,51% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
