Απόψεις | Γατοφάγοι; Μια αρχαία περιφρόνηση

Ο Τραμπ κατηγορεί μετανάστες από την Αϊτή ότι τρώνε οικόσιτα σκυλιά και γάτες. Δεν είναι καινούργια συνήθεια να χαρακτηρίζεις τους ξένους ως τρώγοντες εξωτικού κρέατος για να τους ενισχύεις την αποστροφή. Ο κυβερνήτης Zaia, κατά τη διάρκεια του Covid, είχε καταγγείλει τους Κινέζους: «όλοι τους έχουμε δει να τρώνε ζωντανά ποντίκια ή τέτοια πράγματα…». Ωστόσο, σε μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στο Μπελούνο το 1917-1918, το “an de la fam”, μπορείτε να δείτε μια τεράστια τοξωτή σχάρα με δεκάδες αρουραίους να κρέμονται για να στεγνώσουν. Όλα είναι σχετικά με την εξάρτηση των χρήσεων αλλά και των αναγκών (ο Κόμης Ουγκολίνο γνωρίζει κάτι για αυτό).

Υπάρχουν πληθυσμοί που αηδιάζουν με την ιδέα να πιπιλίσουν ένα κόκαλο αρουραίου και άλλοι που δεν μπορούν να ανεχθούν την ιδέα μιας χοιρινής μπριζόλας. Οι Ινουίτ θεωρούν προσβολή από τους Ευρωπαίους αποικιστές να αποκαλούνται «Εσκιμώοι», ή «τρώγοντες ωμού κρέατος». Το φαγητό ως όπλο περιφρόνησης χτύπησε επίσης τα «μακαρόνια» που ήμασταν εμείς οι μετανάστες. Τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο. Το 1992, αντιμέτωπος με την τρομερή εξαφάνιση των πάπιων και των χήνων από τις λίμνες του North Park του Μιλάνου, ένας δημοτικός σύμβουλος αμφισβήτησε όχι τη ρύπανση αλλά την πείνα των μεταναστών, προσκαλώντας τους στο “ciapà el camel” και “turnà a cà”. Λίγο-πολύ η πρόσκληση που απηύθυναν στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 οι Ελβετοί προς την ιταλική «maia-ramina», δηλαδή λαθροφάγους συρματοπλέγματος, αυτή των συνόρων. Όχι ποντικοφάγοι, λοιπόν, αλλά ποντίκια. Ή τέτοια πράγματα.