Απόψεις | Το 28ο εικονικό κράτος που σώζει την Ευρωπαϊκή Ένωση

Η ευρωπαϊκή οικονομία χάνει δομικά έδαφος σε σύγκριση με τους κύριους παγκόσμιους ανταγωνιστές της, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα και την Ινδία. Δυστυχώς, τα δεδομένα φαίνονται ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα. Η αντιστροφή της τάσης που καθιστά την τάση μας προς την παρακμή όλο και πιο εμφανή και ταχεία πρέπει να είναι ο κεντρικός στόχος του ευρωπαϊκού νομοθέτη που πρόκειται να ξεκινήσει.

Για να γίνει αυτό με επιτυχία, πρέπει πρώτα να χρησιμοποιήσετε το εσωτερικό δυναμικό της ΕΕ δεν αξιοποιήθηκε επαρκώς, ξεκινώντας από την ενιαία αγορά που υπάρχει, πλήρως ενοποιημένη, μόνο εν μέρει λόγω των τάσεων που έχουν ωθήσει και ωθήσει τα κράτη μέλη να καθυστερήσουν την ένταξη σε κρίσιμους τομείς όπως εκείνοι χρηματοοικονομικές αγορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια και αμυντικές αγορές. Σε καθέναν από αυτούς τους τομείς δεν έχουμε μια ενιαία αγορά αλλά 27 εθνικές αγορές, κατά μέσο όρο πολύ μικρές και κατακερματισμένες για να ανταγωνιστούν κολοσσούς όπως οι ΗΠΑ και η Brics.

Αν προσθέσουμε σε αυτό ότι υπάρχουν επίσης 27 διαφορετικά φορολογικά συστήματα και 27 εμπορικά δικαιώματα στην Ευρώπη, συνειδητοποιούμε πόσο ο εθνικός κατακερματισμός αποτελεί τροχοπέδη στις επενδύσεις και στην πλήρη εκμετάλλευση των μεγαλύτερων δυνατοτήτων μας, που εκπροσωπείται ακριβώς από την Ενιαία Αγορά.
Αυτός ο κατακερματισμός, που γίνεται ακόμη πιο περίπλοκος από τις περαιτέρω διαφορές στα φορολογικά και εμπορικά δικαιώματα που υπάρχουν σε περιφερειακό επίπεδο σε πολλά κράτη μέλη, καταλήγει να εκτρέπει πολλές επενδύσεις σε άλλες παγκόσμιες αγορές, που χαρακτηρίζονται από απλούστερα και πιο ανταγωνιστικά συστήματα. ΚΑΙ αυτό το ρυθμιστικό και δημοσιονομικό χάος διώχνει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% του ευρωπαϊκού οικονομικού ιστούαπό την πλήρη εκμετάλλευση της Ενιαίας Αγοράς.
Σύμφωνα με στοιχεία του EuroChambres, μόνο το 17% των ΜΜΕ χρησιμοποιεί την Ενιαία Αγορά. Και σχεδόν όλοι διαμαρτύρονται για την υπερβολική κανονιστική πολυπλοκότητα και τις διαφορές από κράτος σε κράτος και από περιφέρεια σε περιφέρεια που καθιστούν αδύνατο για μια μικρή επιχείρηση να βγει από αυτήν τη ρυθμιστική ζούγκλα.

Στο Έκθεση «Πολύ περισσότερα από μια Αγορά», που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον περασμένο Απρίλιουιοθέτησα και συστηματοποίησα μια ιδέα που είχε προκύψει πριν από χρόνια στην ευρωπαϊκή συζήτηση, στον απόηχο της οδηγίας για τη «Societas Europea» και της Έκθεσης Monti του 2010. Σήμερα, στον εικονικό και άϋλο κόσμο στον οποίο ζούμε, αυτή η πρόταση φαίνεται πιο αναγκαία από ποτέ. Η ιδέα είναι να οικοδομήσουμε ένα Εικοστό όγδοο Ευρωπαϊκό Εικονικό Κράτος με το δικό του εμπορικό δίκαιο, και ίσως αύριο το δικό του φορολογικό σύστημα, και να καταστήσουμε αυτό το σύστημα εφαρμόσιμο παντού στην Ευρώπη.

Δηλαδή, μια εταιρεία, επιλέγοντας το νόμο του 28ου Εικονικού Κράτους, θα απέφευγε να μεταπηδήσει από το ένα σύστημα στο άλλο, που δραστηριοποιείται στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Ένα ενιαίο εμπορικό δίκαιο ισχύει παντού στην ΕΕ. Αυτό θα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός προς την απλούστευση και την ολοκλήρωση. Και θα γινόταν μέσω επιλογής και όχι επιβολής. Στην πραγματικότητα, σε πολλούς τομείς στην Ευρώπη, οι διαπραγματεύσεις για την οικοδόμηση ενιαίων κανονισμών συγκρούονται με την επιθυμία των κρατών μελών να κρατήσουν ψηλά την εθνική σημαία. και να μην εγκαταλείψουν τις κανονιστικές παραδόσεις τους. Αντιθέτως, η υπέρβαση αυτών των κατακερματισμών είναι απαραίτητη για τον ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο και την πλήρη εκμετάλλευση των πλεονεκτημάτων της ενιαίας αγοράς. Για να γίνει αυτό, η επιλογή του 28ου Εικονικού Κράτους με το σύστημά του που προσθέτει και δεν ακυρώνει τα εθνικά μου φαίνεται ότι είναι η μόνη ρεαλιστικά βιώσιμη.

Δεν υπάρχει φόβος ότι μια τέτοια προσθήκη θα καταλήξει να είναι μια περαιτέρω επιπλοκή. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Έχοντας διεξαγάγει έναν έντονο κοινωνικό διάλογο που μου επέτρεψε να συναντήσω μεγάλο αριθμό εκπροσώπων επιχειρήσεων από όλα τα κράτη μέλη κατά τη διάρκεια των μηνών προετοιμασίας της έκθεσής μου, μπορώ να πω ότι το σύστημα του 28ου εικονικού κράτους θα επιλέγονταν από πολλές εταιρείες και θα τέλος να επιβληθεί, όπως συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες στην εποχή τους με το διάσημο μοντέλο του Ντέλαγουερ. Θα συνέβαιναν όλα χωρίς να χρειάζεται να ανοίξει τη συνηθισμένη ιδεολογική σύγκρουση μεταξύ των Βρυξελλών και των κρατών μελών, μεταξύ της ευρωπαϊκής σημαίας και των εθνικών σημαιών, μεταξύ ευρωπαϊσμού και κυριαρχίας. Θα δοθεί στις εταιρείες η ευκαιρία να επιλέξουν πολύ ρεαλιστικά.

Η πρόταση υιοθετήθηκε στην όμορφη ομιλία με την οποία η Ursula von der Leyen κέρδισε την εμπιστοσύνη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιούλιο. Ελπίζω τώρα ότι η Επιτροπή θα το δρομολογήσει πραγματικά με αποφασιστικότητα, ότι η ιταλική κυβέρνηση το υποστηρίζει σθεναρά και ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα το εγκρίνει γρήγορα. Στον σημερινό μεγάλο κόσμο, για να σταματήσουμε την παρακμή, χρειαζόμαστε έναν υγιή και πραγματιστικό «ευρωπαϊκό κυριαρχισμό».