ΤΗ ευρεία ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης (AI) έχει γίνει πολιτική προτεραιότητα. Η επέκταση της ρητορικής που συνοδεύει τη μηχανοργάνωση για περισσότερο από μισό αιώνα, υπόσχεται να αφθονούν να προσδώσουν επαναστατικές αρετές στο AI και να επιβάλλουν την ιδέα ότι, υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνονται υπόψη ορισμένοι κίνδυνοι, είναι ένας απαραίτητος φορέας προόδου. Η κοινωνία στο σύνολό της καλείται να προσαρμοστεί σε αυτό το νέο βιομηχανικό και τεχνοκρατικό ρολόι.
Παντού στις δημόσιες υπηρεσίες, το AI οδηγείται να πολλαπλασιαστεί με το κόστος αυξημένης τεχνολογικής εξάρτησης. Παντού στις εταιρείες, οι διαχειριστές ζητούν από την AI να «βελτιστοποιήσει» την εργασία. Παντού στο σπίτι, στο όνομα της ευκολίας και σε μια ανόητη φυλή για παραγωγικότητα, μας ωθούμε να την υιοθετήσουμε.
Ωστόσο, χωρίς να προκληθούν συγκεκριμένες εφαρμογές και η πιθανότητα να εξυπηρετήσουν πραγματικά το γενικό συμφέρον, πώς μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι αυτές οι καινοτομίες έγιναν δυνατές από μια τρομερή συσσώρευση δεδομένων, κεφαλαίων και πόρων υπό την αιγίδα των πολυεθνικών τεχνολογιών και των στρατιωτικών -Νεστογαλπτικό συγκρότημα; Αυτό, για να είναι επιτυχής, απαιτούν αύξηση της δύναμης των τσιπ γραφικών και των κέντρων δεδομένων, με την εντατικοποίηση της εξαγωγής πρώτων υλών και τη χρήση υδάτων και ενεργειακών πόρων;
Καταστροφικές συνέπειες
Πώς μπορούμε να αποτύχουμε να το δούμε αυτό, ως βιομηχανικό παράδειγμα, η AI έχει ήδη καταστροφικές συνέπειες; Ότι στην πράξη μεταφράζεται στην εντατική εκμετάλλευση των εργαζομένων που συμμετέχουν στην ανάπτυξη και διατήρηση της υποδομής της, ιδιαίτερα στον παγκόσμιο νότο όπου παρατείνει τη νεοκολωνική δυναμική; Ότι επιβάλλεται συχνότερα χωρίς καμία πραγματική εξέταση των επιβλαβών επιπτώσεών της στα ανθρώπινα δικαιώματα και την επιδείνωση των διακρίσεων που βασίζονται σε χαρακτηριστικά όπως το φύλο, η τάξη και η φυλή;
Ότι, από τη γεωργία μέχρι τις τέχνες και πολλούς άλλους επαγγελματικούς τομείς, ενισχύει τη διαδικασία γραφής και εκτόξευσης όσον αφορά τα εργαλεία του εμπορίου, ενισχύοντας παράλληλα τον διαχειριστικό έλεγχο; Ότι στη δημόσια πολιτική, ενεργεί σε συμβίωση με πολιτικές λιτότητας που υπονομεύουν την κοινωνικοοικονομική δικαιοσύνη; Ότι η αυξανόμενη αντιπροσωπεία των κρίσιμων κοινωνικών λειτουργιών στα συστήματα AI, για παράδειγμα στην υγειονομική περίθαλψη ή στην εκπαίδευση, κινδυνεύει να έχει μεγάλες ανθρωπολογικές, υγείες και κοινωνικές συνέπειες στις οποίες δεν έχουμε το πλεονέκτημα της εκ των υστέρων σήμερα;
Έχετε το 49,53% αυτού του άρθρου που έχει απομείνει για να διαβάσετε. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
