Ο δημιουργός του «Nobody Wants This» επικρίνει τις εβραϊκές απεικονίσεις

Φαίνεται ότι λίγες εκπομπές φέτος έχουν πετύχει τον τρόπο που μόλις έκανε το “Nobody Wants This”. Το rom-com έλαβε σχεδόν ομόφωνους επαίνους από τους κριτικούς – ένας μάλιστα το αποκάλεσε «Τόσο αστείο όσο το «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι»» — και εξασφάλισε τη Νο. 1 θέση στη λίστα των Top 10 του Netflix για τηλεοπτικές σειρές ώρες μετά το ντεμπούτο της. (Επίσης έχει ήδη γεννήσει εκατοντάδες διψασμένα μιμίδια του Adam Brody στα social media.)

Αλλά μέσα στην αγάπη για τη νέα σειρά της Έριν Φόστερ, μερικοί στο εβραϊκή κοινότητα έχουν εγείρει ερωτήματα σχετικά με το εάν η παράσταση διαιωνίζει ή όχι προβληματικά στερεότυπα για τις Εβραίες.

Το «Nobody Wants This» επικεντρώνεται σε μια αγνωστικιστική παρουσιάστρια podcast, την Joanne (Kristen Bell), η οποία ερωτεύεται τον Noah (Brody, ένας θρησκευτικός ηγέτης γνωστός στο ναό του ως «hot rabbi». Ενώ το ζευγάρι περιηγείται στη νέα του σχέση, η Joanne είναι αρχικά Αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση από την εβραϊκή οικογένεια του ραβίνου ότι φωνάζει ακόμη και «πόρνη» στην Τζοάν έξω από ένα μπαρ (Εκείνος ο πρώην, παρεμπιπτόντως, ήθελε τόσο απελπισμένος να παντρευτεί τον Νόα που βρήκε προληπτικά ένα δαχτυλίδι αρραβώνων που είχε κρύψει και άρχισε να το φοράει πριν του κάνει πρόταση γάμου.)

«Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν άντρα που παρακολουθεί αυτή την εκπομπή που θα έλεγε στη συνέχεια, «Θέλω πολύ να βγω ραντεβού με μια Εβραία!»». έγραψε η Τζέσικα Ράντλοφ στο Glamour. «Είμαστε ελεγχόμενες, πεινασμένες για γάμο γυναίκες που θέλουν να προγραμματίσουν δείπνα και να αποξενώσουν όποιον δεν μοιράζεται τα ίδια όνειρα».

Η σειρά ήταν εμπνευσμένη από το Foster’s Ρομαντισμός της πραγματικής ζωής: Έπεσε σε έναν Εβραίο που ήταν ανένδοτος να παντρευτεί κάποιον που ήταν επίσης Εβραίος, κι έτσι προσηλυτίστηκε. Έχουν περάσει σχεδόν πέντε χρόνια από τότε που η Φόστερ ολοκλήρωσε αυτή τη διαδικασία -παρακολούθησε ένα μάθημα 10 εβδομάδων στο Αμερικανικό Εβραϊκό Πανεπιστήμιο στο Δυτικό Λος Άντζελες – αλλά κατευθυνόμενη στην αίθουσα συγγραφέων, είπε ότι περικυκλώθηκε σκόπιμα με συναδέλφους της που γεννήθηκαν Εβραίοι. «Είμαι Εβραίος, αλλά δεν μεγάλωσα Εβραίος. Είναι διαφορετικό πράγμα», είπε ο Foster, 42 ετών.

Κατά τη διάρκεια της δημοσιογραφικής περιοδείας που οδήγησε στην πρεμιέρα του «Nobody Wants This», είχαν ήδη εγερθεί ερωτήματα σχετικά με την απεικόνιση του Ιουδαϊσμού από την παράσταση. Σε συνέντευξή της στους Times – όπου αργότερα ενώθηκε με τον σύζυγό της, Simon Tikhman – η Foster αναφέρθηκε στην προσέγγισή της στην απεικόνιση του πολιτισμού στην οθόνη.

Πώς νιώθετε που οι κριτικοί χαρακτηρίζουν ορισμένους από τους Εβραίους χαρακτήρες της σειράς ως στερεοτυπικούς;

Θετός: Νομίζω ότι χρειαζόμαστε θετικές εβραϊκές ιστορίες αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον όταν οι άνθρωποι εστιάζουν στο, “Ω, αυτό είναι ένα στερεότυπο του εβραϊκού λαού”, όταν έχετε έναν ραβίνο ως επικεφαλής. Ένας καυτός, δροσερός, νεαρός ραβίνος που καπνίζει χόρτο. Αυτό είναι το αντίθετο του πώς βλέπουν οι άνθρωποι έναν Εβραίο ραβίνο, σωστά; Αν έκανα τους Εβραίους γονείς, όπως δύο χίπις granola σε μια φάρμα, τότε κάποιος θα έγραφε: «Δεν έχω ξανασυναντήσει έναν Εβραίο σαν αυτόν. Προφανώς δεν ξέρετε πώς να γράφετε Εβραίους, δεν ξέρετε τι κάνετε και αυτό δεν μας αντιπροσωπεύει καλά».

Αυτή η σειρά είναι εμπνευσμένη από τη σχέση σου με τον άντρα σου. Ήταν δύσκολο για εσάς να κερδίσετε την αποδοχή στην εβραϊκή του οικογένεια;

Θετός: Στην πραγματική ζωή, οι γονείς του Simon και εγώ έχουμε μια εξαιρετική σχέση. Πάντα είχαμε και ειλικρινά δεν είχαν ποτέ θέμα μαζί μου γιατί η προσηλυτισμός μου στον Ιουδαϊσμό ήταν μεγάλη τιμή για αυτούς. Το να φέρει κάποιος στην εβραϊκή πίστη ήταν η απόλυτη κίνηση της νύφης. μας έδεσε με τόσο υπέροχο τρόπο.

Αλλά σε μια τηλεοπτική εκπομπή, πρέπει να έχεις σύγκρουση. Είναι σημαντικό που είχα τους γονείς του Νώε στην παράσταση να είναι μετανάστες γιατί η μεταναστευτική κουλτούρα είναι πολύ διαφορετική από την αμερικανική εβραϊκή κουλτούρα. Οι γονείς του Σάιμον διέφυγαν από τη Σοβιετική Ένωση επειδή ήταν Εβραίοι. Αυτή είναι μια πολύ διαφορετική εμπειρία από κάποιον που μεγάλωσε στο Λος Άντζελες, χωρίς να εκτίθεται στο είδος του αντισημιτισμού στον οποίο εκτέθηκαν. Σημαίνει κάτι διαφορετικό. Είναι ένα πολύ πιο ευαίσθητο θέμα και είναι πολύ πιο κοντά στην καρδιά τους.

Γι’ αυτό δεν αισθάνομαι ότι οι γονείς είναι τόσο στερεότυπα. Η μεταναστευτική κουλτούρα μπορεί να είναι πολύ νησιωτική και να φοβάται τους ξένους, και υπάρχει ένας καλός λόγος για αυτό. Ήθελα να το παίξω αυτό, γιατί είναι ένα πρόσθετο επίπεδο πολιτισμικών διαφορών μεταξύ αυτών των δύο ανθρώπων.

«Αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω ήταν να ρίξω ένα θετικό φως στην εβραϊκή κουλτούρα», είπε ο Φόστερ.

(Christina House / Los Angeles Times)

Ήταν σημαντικό για εσάς ο ηθοποιός που υποδύεται τον Νώε να είναι στην πραγματικότητα Εβραίος;

Νόμιζα ότι ήταν πολύ σημαντικό. Κάναμε οντισιόν κυριολεκτικά σε κάθε Εβραίο ηθοποιό σε αυτή τη γη.

Νομίζω ότι είναι εντάξει να είμαστε ανοιχτοί σχετικά με αυτό και να ξεκαθαρίσουμε ότι ψάχνετε για έναν Εβραίο ηθοποιό που υποδύεται έναν ραβίνο. Και η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ένιωθε καλά – σαν ούτε καν κοντά (αλλά ο Μπρόντι).

Και νομίζω ότι είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι ένας ηθοποιός πρέπει να είναι όλα αυτά που παίζει. Πιστεύω ότι ένας γκέι μπορεί να παίξει έναν στρέιτ. Ένας στρέιτ μπορεί να παίξει έναν γκέι. Αλλά ένιωσα ότι κάποιος που δεν είναι Εβραίος που παίζει έναν ραβίνο ως πρωταγωνιστή σε μια παράσταση που δίνει θετικό φως στην εβραϊκή κουλτούρα ένιωσε λάθος. Αυτό δεν μου άρεσε.

Πώς νιώθετε που το «Nobody Wants This» βγαίνει εν μέσω ενός οξυμένου κλίματος αντισημιτισμού;

Θετός: Σίγουρα δεν είμαστε η εκπομπή για να αντιμετωπίσουμε το πολιτικό κλίμα αυτού που συμβαίνει στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Δεν είναι αυτό που οι άνθρωποι έρχονται στην παράστασή μας για να παρακολουθήσουν και δεν θα ήταν σωστό να ασχοληθώ με αυτό το θέμα επειδή δεν μεγάλωσα Εβραίος. Έχω μια άποψη για αυτό, ως άνθρωπος στον κόσμο, αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι μέρος της παράστασης. Δεν νομίζω ότι είναι εντάξει να μιλάς για τόσους πολλούς ανθρώπους. Αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω ήταν να ρίξω ένα θετικό φως στην εβραϊκή κουλτούρα από τη δική μου οπτική γωνία — η θετική μου εμπειρία να μεταφερθεί στον εβραϊκό πολιτισμό, να πασπαλίσω με λίγη διασκέδαση, (και) εκπαιδευτικές στιγμές για πράγματα στον Ιουδαϊσμό που αγαπώ χωρίς να είναι βαριά- παραδομένος. Γιατί δεν νομίζω ότι ο κόσμος το θέλει αυτό στην παράσταση.

Πώς άλλαξε η σχέση σας με τον Ιουδαϊσμό από τη μεταστροφή σας;

Θυμάμαι ότι ένιωσα σαν αυτό το συναίσθημα πανικού όταν άφησα τη μίκβα (ένα τελετουργικό μπάνιο που συμβαίνει στο τέλος της διαδικασίας μετατροπής). Έλεγα: «Δεν νιώθω ακόμα Εβραίος». Βυθίστηκα κάτω από ένα τζακούζι και σκέφτηκα ότι κάτι μαγικό έπρεπε να συμβεί, όπως “Bibbidi-Bobbidi-Boo!”

Αλλά δεν ένιωσα τίποτα, και φοβήθηκα πολύ. «Είμαι πραγματικά Εβραίος; Δεν νιώθω διαφορετικά».

Καταλαβαίνω τώρα, που κάθεσαι εδώ πέντε χρόνια μετά, δεν νιώθεις Εβραίος μέχρι να γίνεις Εβραίος. Όταν βλέπω αντισημιτισμό, νομίζω ότι είμαι Εβραίος. Ένιωσα περισσότερο Εβραίος από τότε που μεταστράφηκα λόγω της βιωμένης εμπειρίας πολύ περισσότερο από το να μάθω γι’ αυτό σε μια τάξη και να μάθω την ημερομηνία και το νόημα των διακοπών. Η ύπαρξη του 2024 με ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, με κάνει να νιώθω Εβραίος.