ΤΑυτοί είναι δίσκοι που κανείς δεν ήθελε ποτέ να δει σπασμένα και είναι αδύνατο να τους συνηθίσει. Το τελευταίο, που ανακοινώθηκε την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου, από το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Κοπέρνικος, αποκάλυψε ότι μόλις ζήσαμε το πιο ζεστό καλοκαίρι που έχει μετρηθεί ποτέ. Τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες στο βόρειο ημισφαίριο, από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 2024, σημειώθηκε η υψηλότερη μέση παγκόσμια θερμοκρασία από τότε που άρχισαν τα αρχεία. Η ανθρωπότητα μόλις γνώρισε τους πιο ζεστούς μήνες του Ιουνίου και του Αυγούστου, καθώς και την πιο ζεστή μέρα στην ιστορία. Αυτή η σειρά ευρημάτων αυξάνει την πιθανότητα ότι το 2024, ξεπερνώντας το ρεκόρ που είχε ήδη σημειωθεί το 2023, θα είναι το θερμότερο έτος που έχει μετρηθεί ποτέ.
Αυτή η καταστροφική άνοδος συνοδεύεται αναπόφευκτα από μια σειρά από κλιματικές καταστροφές –καύσωνες, πλημμύρες, τυφώνες, πυρκαγιές, ξηρασίες– και τις ανθρώπινες τραγωδίες που προκαλούν, καθώς και από τη συνακόλουθη κρίση της κατάρρευσης της βιοποικιλότητας.
Τόσο πολύ για τα ζοφερά γεγονότα. Αυτή η δυναμική, ωστόσο, δεν είναι μη αναστρέψιμη: λύσεις υπάρχουν, σε ανθρώπινη κλίμακα, αναλαμβάνονται και παράγουν αποτελέσματα. Αυτό είναι τι Ο Κόσμος θέλησε επίσης να αναδείξει, για να αντιταχθεί στην ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, καταστροφική, μια σειρά ερευνών που δημοσιεύθηκαν από την 1η Σεπτεμβρίου με τον τίτλο «Επισκευάζοντας τη Γη».
Αυτή η σειρά μελετών, που πραγματοποιήθηκε στο Ρουμανία, Μπενίν, Ιταλίατο Μεσόγειος Θάλασσα, Ινδία και η Δανία, σε τομείς τόσο διαφορετικούς όπως η επεξεργασία οικιακών απορριμμάτων, η θαλάσσια βιοποικιλότητα και η ουδετερότητα του άνθρακα στις αστικές περιοχές, αντικατοπτρίζει μια κοινή επιθυμία. Είναι μια επιθυμία να συνδυαστεί η απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα με τον τερματισμό της υπερεκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος, χωρίς να θυσιαστεί το δημοκρατικό πλαίσιο στη διαπραγμάτευση μιας τόσο περίπλοκης εξέλιξης των γεγονότων.
Συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού
Πέρα από την ποικιλομορφία τους, αυτές οι εμπειρίες δείχνουν ότι πρέπει να πληρούνται αρκετές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί ένα ελάχιστο επίπεδο αποτελεσματικότητας. Συχνά ξεκινούν με την καλή θέληση των πρωτοπόρων και των οραματιστών, και στη συνέχεια πρέπει να επεκταθούν δεκαπλασιασμένα για να φτάσουν στην κρίσιμη μάζα. Είτε στοχεύουν στη διατήρηση των εξελικτικών ικανοτήτων του ευρωπαϊκού βίσωνα, του οικοσυστήματος των παράκτιων δασών είτε της υπόσχεσης για ουδετερότητα άνθρακα σε μια μεγάλη πόλη, αυτές οι πρωτοβουλίες βασίζονται αναγκαστικά σε τοπικούς οργανισμούς και εμπλέκουν τον πληθυσμό στη διατήρηση του δικού του περιβάλλοντος διαβίωσης. Δεν μπορεί να τεθεί θέμα διαχωρισμού των ανθρώπων από το περιβάλλον τους, ούτε αναγκασμού εκ των υστέρων να αλλάξουν τρόπο ζωής.
Ούτε είναι θέμα να βάλουμε τη φύση κάτω από μια καμπάνα. Η εγγύηση διαδρόμων άγριας ζωής στην Ινδία σημαίνει βελτίωση της κατάστασης των αγροτών. Αυτό με τη σειρά του απαιτεί μια σταδιακή έξοδο από το αγροχημικό σύστημα που τους εγκλωβίζει σε έναν φαύλο κύκλο χρεών και φτωχαίνει το έδαφος.
Μια άλλη προϋπόθεση είναι η προσπάθεια να είναι διαρκής, συνεχής και συνεπής. Ο Ινδός βαμβακοκαλλιεργητής δεν εγκαταλείπει τα φυτοφάρμακα εν μία νυκτί. μετατρέπεται σταδιακά, περιμένοντας να έρθει η σοδειά πριν κάνει τον απολογισμό. Τέλος, πρέπει να αναληφθεί δράση με συνεκτικό τρόπο, παίζοντας σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα, όπως έκανε η πόλη της Κοπεγχάγης με το κόστος μιας συλλογικής προσπάθειας απαλλαγής από τον άνθρακα, συνδυάζοντας την ατομική δέσμευση των κατοίκων με συνεχείς επενδύσεις από τις δημόσιες αρχές. Επισκευή του πλανήτη: Είναι επείγον – και είναι δυνατό.
